Bij deze voel ik wel verdriet. Waarschijnlijk omdat ik weet dat het zo is.
Voel me sinds ik in mijn huisje zit al eenzaam. Wat natuurlijk nergens op slaat omdat ik zoveel mensen om me heen heb waar ik leuke dingen mee doe. Maar dat is gewoon vluchtgedrag, omdat ik het moeilijk vind om alleen te zijn. Want als ik alleen ben dan ga ik in mijn hoofd zitten en ben ik weer terug naar af. (ga niet langs “Start”)
Dit duurt nu al een jaar maar kom er maar niet uit. Vind het moeilijk om hierin hulp te vragen, omdat ik me nog nooit in deze mate zó (lang) heb gevoeld. Normaliter kwam ik er zelf uit door dingen te relativeren en er grappen over te maken en het weg te lachen. En dat werkte ook altijd zo maar daarmee wordt het onderliggende probleem niet opgelost en aangeraakt.
Ik word er moe van en wil gewoon rust. In mijn hoofd en mijn lichaam. Zeker als ik alleen ben. Maar zolang dat er niet is weet ik dat nóg meer aan mezelf moet werken. Ondanks dat ik wel ben veranderd het afgelopen jaar
Praat meer over wat ik voel. Alleen merk ook dat ik vaak minder vrolijk, energiek en positief ben. Hoop niet dat ik verander in een oude verbitterde man. (..) ik nog steeds te vaak afhankelijk ben van anderen om ‘gelukkig’ te kunnen zijn. En dat is niet goed. Wil gewoon ook als ik alleen ben rust hebben zodat ik me bezig kan houden met alle positieve dingen die ik in mijn hoofd heb i.p.v. alleen maar op de bank liggen. Ben er de laatste tijd wel meer mee bezig en besef me dat er nu wel snel iets moet gebeuren om eruit te komen en er weer wat van te maken.